Een vrouw komt binnen bij Van Lanschot Bankiers en zegt tegen de man
achter het loket dat ze een spaarrekening wil openen. "Dat treft!"
zegt de bediende, "op dit moment hebben we een actie: als u 7,50 euro
stort ontvangt u een leuk digitaal dameshorloge. Geinig klokje,
zeker doen!"
De vrouw antwoordt: "7,50 euro?! Ik wil gelijk cash een
ton inleggen!"
De bediende denkt even na en vraagt de vrouw of ze
even geduld wil hebben. Hij rent de trap op naar boven, naar Van
Lanschot zelf. "Meneer Van Lanschot, er is hier een mevrouw aan het
loket die gelijk cash een ton wil storten op een spaarrekening!"
Van
Lanschot staat de kort geleden door de FIOD opengebroken zwart geld
kluisjes nog vers in het geheugen en besluit zelf poolshoogte te
gaan nemen. Beneden begroet hij de vrouw: "Goedemorgen, mevrouw!
Mijn naam is Van Lanschot, welkom bij onze bank. Onze employé
vertelde mij dat u direct cash een ton wilt storten bij onze bank...
Zonder direct indiscreet te willen worden: hoe komt u aan dat geld?"
De vrouw antwoordt: "Oh, dat wil ik u best vertellen. Ik leg nog wel eens
een weddenschapje. Wil ik met u ook wel doen!"
Van Lanschot,
beleefd: "Dat ligt eraan, om hoeveel en waarom?!"
De vrouw: "Ik wil
om een ton wedden dat aanstaande maandagochtend uw ballen vierkant zijn.
Om een ton!"
Van Lanschot denkt razendsnel na: het is al
vrijdagochtend, dus dat is makkelijk verdiend! "Top," roept hij,
"maar wel met een contractje en getuigen er bij. Ik wil het wel een
beetje officieel houden!"
"Geen probleem," zegt de vrouw. Zo gezegd,
zo gedaan.
Het weekend: Van Lanschot gaat lekker zeilen.
Maandagochtend: Van Lanschot betast in de Saab Turbo nog even zijn
ballen en glimlacht vergenoegd, 'die ton is binnen!' Zittend in zijn
kantoor wacht hij de vrouw af, die klokslag negen uur binnenkomt,
vergezeld door een onbekende man. "Wie is die man?" wil Van Lanschot
weten.
"Oh, gewoon niet op letten," zegt de vrouw, "jij wilde het
officieel hebben, dus nu heb ik ook maar een getuige meegenomen. En?
Hoe is het gegaan?"
"Perfect!" roept Van Lanschot, "kogelrond! Die
ton ben je kwijt!"
"Laat je broek dan maar eens zakken..." Van
Lanschot laat blozend broek en slip zakken. "Ziet er gunstig voor
je uit..." zegt de vrouw, "maar voordat we werkelijk zekerheid
hebben, wil ik het harde bewijs eerst in handen hebben!" Van
Lanschot ziet hier de redelijkheid wel van in en laat de vrouw
de eitjes omvatten... Op dat moment valt de 'getuige' van zijn
stoel, bewusteloos...
"Wat krijgen we nou?" vraagt Van Lanschot.
"Gewoon niet op letten," zegt de vrouw, "dat is de President van de
Nederlandse Bank. Had ik om twee ton mee gewed dat ik maandagochtend
vóór 9.30 uur met de ballen van Van Lanschot in mijn handen zou
zitten..."